Sevgili Ask Dostu,
Ben 25 yaşında genç bir kadınım. Bundan 2 yıl önce bir 28 yaşında bir taksi şoförüne aşık oldum. Sevgilimin dürüstlüğü insanlara yardim severliği bana olan sevgisi her şeyi ile bana göre mükemmel. 2 yıldır da mutlu bir şekilde birlikteyiz. Ben ise Öğretmenim.
Ailem ilişkimizi öğrendi ve onun mesleğinden dolayı karşı çıkıyor. Ve bu durum o kadar ilerledi ki ilişkimize de yansımaya başladı. Sürekli kavga eder ve tartışır olduk. Aileme karşı kendisini savunamadığı mı,dik duramadığımı düşünüyor. Arada kalmaktan yoruldum Ask Dostu ne ondan nede ailemden vazgeçmek istemiyorum. Sıkışıp kaldım.. Ne olur yardım et.
Rumuz: Hepimiz insanız.
Sevgili Dostum,
Ne de güzel bitirmişsin mektubunu. Evet hepimiz insanız.. Zaten sen bunun farkında olduğun için mesleği önemsemeyip bu adamla evlenmeye karar vermişsin.
Öncelikle bu senin kararın ve yarın öbür gün mutsuz olduğunda herhangi birini suçlayacağın bir durum yok ortada. Bu adamla birlikte olmayı seçmişsin ve olacaksın. Ailelerimizin fikirleri tabii ki önemli. Bu yaşımıza kadar maddi manevi birçok emekleri var üzerimizde. Ancak bu hayatı bir şekilde belli bir yaşa geldikten sonra yaşayacak olanda yine bizleriz. Benim sana tavsiyem aşkının arkasında dur. Aileni ikna etmeye çalış. Ve önemlisi onlara kararından emin olduğunu söyle. Sonuçta bir profesörle evlenip mutsuz olacağına bir taksi şoförüyle evlenip mutlu olabilirsin…
Umarım yakın zamanda güzel haberlerini bizlerle paylaşırsın..
